Emke van het Zonnebeekbos, voorjager Ilse van der Veen

Op 9 juli 2018 werd bij ons het E-nest geboren. Het leek mijn moeder geweldig om samen met haar dochter de jachthondensport te beoefenen en zo mocht ik uit dit nest, toen ik nog maar 15 was, een eigen hond kiezen. Vanaf het moment dat de puppy’s konden lopen werd ik smoorverliefd op Emke. Ook uit de puppytest bleek dat zij de beste voor mij was en zo mocht ik haar houden.

foto Ilse Rietberg

Emke is vanaf het eerste moment mijn beste maatje en mama zegt ook vaak dat ze de leukste Münsterlander is die we ooit hebben gehad (dat zijn er nog wel wat). Thuiskomen zonder een blije Emke kan ik me haast niet voorstellen. Iedereen is gek met haar en zij is ook heel gek op mijn vriend. Zodra we samen thuiskomen gaat Emke liever naar hem dan naar mij, maar als het op trainen of uitlaten uitkomt dan weet ze wel bij wie ze moet zijn.

foto The Dutch Gundog Gallery

Toen ik 16 was begon ik met wedstrijden lopen en twee jaar later behaalde ik mijn A- diploma’s waarna ik dit jaar met de MAP A mee kon doen. Mijn doel was om dit jaar ervaring op te doen en een MAP A te halen en dan te kijken wat ons volgend jaar zou brengen, maar Emke deed het zo goed dat ze uiteindelijk de uitnodiging voor de Nimrod kreeg.

Veel lieve berichtjes van iedereen ontvangen. Mijn moeder (Linda Louwman vd Veen) wilde zich er niet teveel mee bemoeien en liet mij de keuze zelf maken.

Dussssssss….. nu mag Emke vh Zonnebeekbos, net als haar moeder Castra en oom Castle vh Zonnebeekbos, er zelf ook staan en mag ik terwijl ik op 20 oktober net 20 ben geworden er na mijn moeder ook zelf staan.

Een speciaal bedankje voor Theo Cornelissen en zijn team voor de geweldige trainingen en inzet en natuurlijk voor mijn moeder. Wij hebben veel samen getraind en zij heeft mij al die tijd gesteund.