Movenne Flower Girl, voorjager Esther van Vlerken
Nooit verwacht ooit met Pip op de Nimrod te mogen staan. De weg hier naartoe was best moeizaam. Zo’n passievolle hond met zoveel zelfstandigheid is een moeilijke combinatie. Pas dit jaar, na zes jaar trainen, heb ik het gevoel dat er een balans is tussen luisteren en zelfstandigheid.
Pip is mijn tweede labrador. Toen ik in 2012 mijn eerste labrador (Noa, Dual Bente van de Hooydamhoeve) op ging halen bij Cora van de Weele om een begin te maken met de jachthondensport, hoorde ik voor het eerst over de Nimrod. Zo bijzonder dat een hond zich, na een soms zware strijd, moet kwalificeren en maar eenmaal in zijn leven mee mag doen….één kans in je leven om een AA-diploma te verdienen. Dat maakte wel indruk. Sindsdien ben ik ieder jaar gaan kijken naar dit mooie jaarlijkse event. Nu elf jaar later krijgt Pip die kans en nog wel in ons mooie Brabant op de 50e editie.
Samen met Monique woon ik in het mooie buitengebied van Budel. De hondenbrokjes worden verdiend met mijn eigen fiscaal adviesbureau, van waaruit ik voor diverse accountantskantoren werkzaam ben. Naast bovengenoemde labradors hebben we nog een jonge labrador en een altijd blije Engelse Cocker spaniel uit werklijnen. Het werk voor de spaniel is beperkt omdat bramentrappen toch niet zo mijn ding is.
Sinds 2012 train ik met veel plezier bij Hans Walhout (Happy Gundog Training). De rust van Hans is goed voor Pip maar zeker ook voor mij. Hij zorgde altijd dat ik de moed erin hield als Pip weer eens bananen in haar oren had. Hij heeft altijd veel vertrouwen in Pip (en Noa) gehad, net wat we nodig hadden.
Veel dank ben ik ook verschuldigd aan Peter Stroomenbergh en Leon Akkerman dat passievolle (lees: piepende) Pip mocht aansluiten bij hun gezamenlijke OWT training. Met hun kritische blik hebben we veel bijgeleerd. Ook trainen we samen met de jonge honden. Drie zusjes en een broertje uit één nest gefokt door Leon en Marjolein.
De grootste ‘meugelijk moaker’, om het Brabantse gevoel maar even te behouden, is natuurlijk Monique met wie ik al sinds 2002 samen ben. Zonder haar zou ik niet zoveel tijd in hondentraining en -wedstrijden kunnen steken en was deelname aan de Nimrod nooit bereikt.
Ik ga genieten van deze ‘once in a lifetime’ dag en wens iedereen een mooie en heugelijke 50ste Nimrod