Penrose Golden Goose, voorjager Emile van Zinnicq Bergmann

Met mijn Chesapeake naar de Nimrod, een jongensdroom

Kijkend in de kinderboeken zijn er weinig foto’s waar geen Ches aan mijn zijde staat. Zo was mijn Bomma al een verwoed jager en Chessenliefhebber, in de tijd dat Arnold van der Wal, Dirk Formijne en Peter Kersbergen ook met een Ches joegen.

De rest van de familie trad al gauw in haar voetsporen en zo stond oom Frans in 1981 (toen 26 jaar) op de Nimrod. Er was voor mij dan ook geen andere keuze dan een Ches.

Als klein jongetje mocht ik bij mijn vader op post zitten om zijn Ches vast te houden. Vanaf een jaar of twaalf ging ik mee drijven en kreeg ik toen ik veertien was, na veel aandringen, mijn eigen Ches, Redwood. Een hele verantwoordelijkheid.

Jagen kunnen de Chessen als de beste, maar luisteren blijkt soms een probleem. Door veel training bij de Heuvelrug en de Chessenclub kreeg ik dit bij Redwood aardig voor elkaar. Ik raakte ook geïnspireerd in de sport door Chesmannen zoals Swart, Smeets, Venema, Van der Heide, Van Leeuwen en Van der Avort. Hoewel Redwood een excellente jachthond was presteerde hij nooit echt goed op de proeven.

Toen hij vroegtijdig stierf zat ik verlegen om een jachthond en hebben we contact gezocht met een fokster in Wales. Toen er een reu beschikbaar bleek zijn pa en ik op een vrijdag meteen naar Wales gereden om deze te bekijken. Daar aangekomen liet de fokster ook nog een teef zien, en daar was Goose (9 maanden)! In de roedel een enthousiaste, stoere en  zelfverzekerde teef. Echter, wat heb je aan een teef als je altijd met reuen gejaagd hebt. Na wat discussie werd het toch Goose. Op de terugweg vanuit Wales belde ik Jan-Peter Spierenburg met het nieuws. Zijn reactie: ‘mooi dan ben je precies op tijd voor de eerste training van morgen.’

In de eerste periode bleek Goose toch minder zelfverzekerd in haar nieuwe omgeving; in haar jeugd in de kennel had zij de periode van socialiseren gemist. In de loop der tijd ontwikkelde Goose zich echter sterk. Goose moest dealen met al het reilen en zeilen van mijn studententijd en bleek zeer adaptief. Ze luistert graag in de trainingen en is een uitstekende jachtmaat. Ze presteerde ook goed in de proeven, wat mijn vroegere ambitie naar voren haalde. Waar ik mij eerst mocht inzetten als helper op de trainingen van de Heuvelrug, mocht ik nu zelf als deelnemer meedoen bij de masterclass van Dick Polman, Dick den Hartog en zonen. Ik kende inmiddels de klappen van de zweep; er moest gepresteerd worden. Standaard is ook de training samen met mijn maat Chiel Visser en mijn Tante Gon op de zondagen.

Daar sta ik dan ruim 5 jaar later. Ik 27 en Goose 6. Wat hebben we veel meegemaakt in binnen- en buitenland. Wat zou Bomma trots zijn.

Mijn dank aan alle familieleden, vrienden, jachtkameraden, helpers en trainers voor deze kans.

Go Goose!